Wees een medemens

Freek van Holten

oud-medewerker NPV

28 februari 2018

Regelmatig staan mijn collega’s en ik voor groepen mensen om te spreken over eenzaamheid. Vaak gebeurt er dan iets als dit: we bespreken dat eenzaamheid bij heel veel mensen voorkomt. Soms geven we een voorbeeld van heel dichtbij. Dan is er één van de aanwezigen die toegeeft: ik ben zelf ook weleens eenzaam geweest, of: ik ben op dit moment eenzaam. Er volgen er, aarzelend, meer.

En daarmee hebben we dan duidelijk dat eenzaamheid een wijdverbreid probleem is. Als je vraagt: ‘Wie van u is er eenzaam?’ zal nooit de hele zaal de hand opsteken. Het andere deel van het publiek probeert te begrijpen wat er nu toch bedoeld wordt en hoe ze een eenzaam mens kunnen herkennen. Ze zouden heel graag iets voor anderen betekenen, maar weten niet hoe. Vervolgens ontstaan er allerlei ideeën over wat we allemaal voor eenzame mensen zouden kunnen DOEN. Een indrukwekkende lijst activiteiten passeert, waarbij we de eenzame medemens op de meest uiteenlopende manieren op sleeptouw nemen en van leuke activiteiten gaan voorzien.

De groep mensen die zelf ervaring heeft met eenzaamheid hoort het met groeiende verbazing aan. Tot het één van hen te gortig wordt. Hij of zij staat op en legt de anderen uit dat het mensen die eenzaam zijn niet gaat om een gebrek aan activiteiten, maar om een gebrek aan contact. Ze missen echte verbondenheid met anderen. Hoe nuttig het ook kan zijn om activiteiten te organiseren waarbij eenzame mensen in contact kunnen komen met anderen, activiteiten alleen zijn niet genoeg. Vaak genoeg missen ze hun doel. Waar mensen die eenzaam zijn behoefte aan hebben, is contact. Verbinding.

De conclusie op deze avonden is vaak: voordat je over activiteiten begint, ga eens naast die ander zitten. Zwijg. Luister. Maak contact.  Maak verbinding. Wees een medemens.

Wees een medemens

NPV-Zorg
altijd dichtbij

Bekijk onze afdelingen

Onze thema's

Bekijk al onze thema's