Elise van Hoek
Manager Onderzoek & Beleid
09 november 2018
Het Nationaal Congres Palliatieve Zorg is een begrip in de palliatieve zorgwereld. Deze week trok er een bonte stoet van geestelijk verzorgers, verpleegkundigen, artsen, beleidsmakers en anderen naar Lunteren. Onder het thema: Palliatieve zorg voor iedereen! Van kwaliteitskader naar unieke patiënt was er een keur aan presentaties te volgen over vermoeidheid, kinderpalliatieve zorg, machteloosheid, verbondenheid, spirituele zorg, interactieve zorg en zo meer. Welbekende termen voor professionals die een beetje thuis zijn in de palliatieve wereld.
Tegelijk weten te veel mensen niet wat palliatieve zorg is. Burgers niet, maar ook patiënten niet, zelfs artsen en verpleegkundigen niet. En daarom gaat er nog veel mis. Belangrijke informatie wordt niet gedeeld. Vragen worden niet gesteld. Antwoorden worden niet gegeven. Signalen worden niet opgemerkt. Klachten worden verkeerd geduid. Tijd ontbreekt of wordt niet genomen. Zorg is niet voorhanden. Kennis ontbreekt. Daardoor blijft het levenseinde nog te vaak onbesproken. Wordt niet benoemd dat iemand gaat sterven. Worden (pijn)klachten onvoldoende behandeld. Wordt angst bestreden met medicijnen in plaats van met een gesprek. Worden vragen over zingeving of geloof niet opgemerkt of niet gesteld. Wordt het proces naar het sterven uiteindelijk zwaarder. Of wordt een vraag om euthanasie opgevat als ‘eigen regie’ in plaats van een roep om gehoord te worden, uit angst voor wat komen gaat.
Wat een verademing om dan op zo’n congres te zijn. Om professionals te zien die van elkaar willen leren. Die vertellen dat ze het bespreekbaar maken als een patiënt niet meer beter wordt. Die aan de patiënt vragen: ‘Wat is voor u belangrijk?’ Die een patiënt echt zién, als mens, niet als hun diagnose. Die oog hebben voor de man, vrouw, kinderen of andere naasten van hun patiënt. Die een collega bellen als ze het zelf niet meer weten. Die weten op welk plek ze terecht kunnen met een specialistische vraag over palliatieve zorg. Die weten dat palliatieve zorg totale zorg is: met aandacht voor lichamelijke, psychische, sociale en spirituele behoeften van hun patiënt. Die met hun patiënt het gesprek over het sterven niet uit de weg gaan.
Palliatieve zorg is van oudsher een grassroots beweging, van onderop, begonnen door pioniers. Inmiddels is er veel geprofessionaliseerd: in opleidingen, in een kwaliteitskader, in vele richtlijnen, zorgpaden en standaarden. Maar diezelfde houding van de eerste pioniers blijft nodig. Wat zou het mooi zijn als al die zorgverleners die daar bij elkaar waren in Lunteren, opstaan in hun team of bij hun collega’s, en als echte ambassadeurs zeggen: ‘Dit is belangrijk!’
Dan krijgen álle patiënten in hun laatste levensfase deze belangrijke zorg.
Lees onze pagina over palliatieve zorg
Wilt u dat onze medewerkers met u meedenken?
