Diederik van Dijk
Directeur
17 maart 2020
Wat heeft de corona-crisis ons te zeggen? Daarover is inmiddels al heel wat gesproken en geschreven. Zeker als het gaat om een duiding vanuit Gods Woord past allereerst voorzichtigheid. Wij kunnen God niet zomaar narekenen. Voor we het weten, trekken we als christenen vooral lessen voor anderen en blijven we zelf buiten schot.
Als christenen weten we allereerst dat we niet verrast hoeven te zijn over het lijden dat ons treft. Sinds wij het paradijs verlieten en God de rug toekeerden, is gebrokenheid en ziekte een vast element van ons bestaan. De omgang hiermee is zeker in het rijke westen een knagend probleem. Ons vertrouwen op dure technologie en stevige democratische structuren is groot. Bovendien zijn wij in onze materialistische cultuur van jongs af aan opgevoed om ons geluk te zoeken in heel kwetsbare zaken, zoals een leuk uiterlijk, plezier en geld. Wij worden niet voorbereid op lijden. Dat zien we bijvoorbeeld ook terug in de discussie rond ‘voltooid leven’. Tim Keller schrijft ergens kernachtig dat de pijnlijkste emoties die mensen bij tegenspoed ervaren vooral de schok en de verrassing zijn dát ze überhaupt moeten lijden. Zelfs christenen kunnen soms moeilijk geloven dat God hen erge dingen laat overkomen. (1 Petrus 4: 12)
Als christenen mogen we in de huidige situatie allereerst bidden dat de huidige crisis leidt tot bekering en geloof. Een loslaten van de zonde, zowel persoonlijk, kerkelijk als maatschappelijk, en een opzien naar de Heere God.
Daarnaast dienen we juist in deze omstandigheden er te zijn voor elkaar. Naar wie zou Christus vandaag omzien? Allereerst naar de hamsteraar en naar diegene in de rij voor de coffeeshop, en naar al die anderen op wie wij zomaar neerkijken. Maar daarnaast juist ook naar hen die in het bijzonder worden getroffen: ouderen en kwetsbaren. Laten wij hen nabij zijn, al kan dit nu niet fysiek. Bel ze en vraag wat ze nodig hebben. Vanuit de NPV denken en helpen wij graag mee!
