Elise van Hoek
Manager Onderzoek & Beleid
01 februari 2018
Het gerechtshof in Den Bosch heeft de 76-jarige Albert Heringa schuldig bevonden aan hulp bij zelfdoding van zijn moeder. Hij krijgt daarvoor een voorwaardelijke celstraf van zes maanden. Daarmee is de straf zwaarder dan de eis van het OM.
Albert Heringa hielp in 2008 zijn 99-jarige moeder Moek bij het beëindigen van haar leven. Hij gaf de vrouw, die niet ziek was maar niet meer verder wilde leven, malariapillen, slaappillen en een antibraakmiddel en filmde hoe hij te werk ging. Met de reportage ‘De laatste wens van Moek’, in 2010 uitgezonden door actualiteitenrubriek Netwerk, wilde Heringa het debat over hulp bij zelfdoding bij levensmoeheid aanzwengelen.
De euthanasiepraktijk is de afgelopen 10 jaar veranderd. De Levenseindekliniek biedt burgers euthanasie, waar de eigen arts afwijzend is. Ook de zelfgekozen route met een eigen dodelijk middel, via de Coöperatie Laatste Wil, is mogelijk. Op internet circuleren alternatieven voor een zelfgekozen dood. Euthanasie bij ‘voltooid leven’ zou een volgende stap moeten zijn en wetsvoorstellen zijn in de maak.
De zaak Heringa heeft de discussie rond hulp bij zelfdoding en voltooid leven flink aangewakkerd. Het hof wil met haar uitspraak niet voorop lopen op de praktijk omdat er van een ‘concreet wetsvoorstel nog geen enkele sprake is’ aldus het hof.
De uitspraak van het hof past in een trend om euthanasie duidelijk af te bakenen. Het OM besloot september 2017 voor het eerst een arts te vervolgen voor een onzorgvuldige euthanasie. Andere onzorgvuldigheden werden tot dat moment geseponeerd. Twee maanden later berispte het OM een andere arts. De Levenseindekliniek is inmiddels voor de 8e keer in vijf jaar tijd op de vingers getikt vanwege onzorgvuldigheid. Ook artsen nemen duidelijk stelling tegen euthanasie bij dementie en in de psychiatrie. Nu stelt het hof Heringa in het ongelijk. De trend van toenemende kritiek op en correctie van de Nederlandse levenseindepraktijk lijkt daarmee onomkeerbaar ingezet.
