Chiel Voerman
oud-medewerker NPV
17 mei 2018
Gewoon er ‘zijn’!
De NPV-Lezing is weer voorbij. En wat een mooie avond was het. Dat hoorden we van de mensen bij het uitdelen van de ‘goodiebags’, maar het was ook duidelijk zichtbaar tijdens de lezing van prof. dr. Anne Goossensen.
De aandacht en focus was te voelen. Het moest ook wel, want wat een tempo had de spreker, onze hersens moesten op standje ‘aan’. De inhoud die ze bijna huppelend bracht, vond ik prachtig.
De kracht, het goud, van de vrijwilligers in de palliatieve zorg is dat ze worden wat nodig is. Dat ze onderweg naar een hospice of een thuissituatie verstillen en vaak een soort ritueel hebben waarmee ze al afstemmen op die ander voor wie ze er helemaal willen zijn.
Ik herken dat uit de verhalen van mijn vrouw die coördinator is in een hospice. Zodra je de voordeur achter je dichttrekt, verdwijnt alles wat in je hoofd zit. Dan verdwijn je zelf bijna en ben je er alleen nog voor die ander. Je wordt inderdaad wat nodig is.
Jezelf verliezen en alleen oog voor die ander
Wat vreselijk mooi om te merken dat er zoveel mensen zijn die uit liefde (dat was het toverwoord ook voor Anne Goossensen) zelf verdwijnen voor de mensen op bed of in ieder geval in het hospice.
Het is bijna Pinksteren, het feest van de Heilige Geest. En is dat niet precies wat Pinksteren mogelijk heeft gemaakt? Niet meer ikzelf, maar Christus leeft in mij. En dat die vrucht van de Geest steeds meer duidelijk wordt in ons leven. ‘Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing’ (Galaten 5:22).
Ik ken iemand die heet ‘Ik zal zijn’.
Wat raakte mevrouw Goossensen de kern van ons leven als christen. Als ‘er zijn’ echt het goud is van de vrijwilliger in de palliatieve zorg, dan is dat alleen maar omdat God dat in de mensen heeft gelegd. Toen Mozes vroeg: Hoe zal ik het volk zeggen hoe U heet? Antwoordde de Here God: zeg maar dat ‘Ik ben die Ik ben’ je heeft gestuurd. Of ook: ‘zal zijn’.
Jezus leven van mijn leven … Door Hem die zichzelf weggaf en volledig aansloot bij wat wij nodig hadden, kunnen wij vervuld zijn met Zijn zijn.
