Freek van Holten
oud-medewerker NPV
28 februari 2019
Vrijwilliger Lies vertelt;
‘Elf jaar lang heb ik mevrouw Karels naar het ziekenhuis en naar behandelingen gereden. In het begin was ik gewoon een vrijwilliger, niets meer. Ze was blij dat ik haar wilde rijden en we maakten samen een praatje. Maar na verloop van tijd leerde ik haar heel goed kennen. Niet alleen haar hele ziektegeschiedenis, maar ook wie ze was. Wat het met haar deed om steeds tussen hoop en vrees te leven. Ik heb het altijd bij rijden gehouden, daar was ik voor gevraagd. Ik was gewoon de vrijwilliger en zij de hulpvrager. Maar twee maanden geleden is ze overleden en nu besef ik pas dat ik haar mis. Kennelijk waren mevrouw Karels en ik, zonder dat ik het in de gaten had, vriendinnen geworden.’
Vrijwilligerswerk is niet alleen maar een manier om naastenliefde te geven. Nu we bij de NPV intensiever dan ooit met het thema eenzaamheid bezig zijn, krijgen we er meer oog voor dat vrijwilligerswerk ook een prachtige manier is om onder de mensen te komen en eenzaamheid te verdrijven of te voorkomen dat je eenzaam wórdt. En dat het vrijwilligerswerk voor de vrijwilliger even belangrijk is als voor degene die wordt bezocht of geholpen.
Dat is geen probleem. Integendeel, het biedt kansen! Het betekent dat wie zich met een hulpvraag meldt, misschien geen vrijwilliger toegewezen moet krijgen, maar vrijwilliger moet wórden!
Lies rijdt inmiddels tweemaal per week meneer Boer naar de fysiotherapeut. Het is nog even wennen, maar ze hebben beiden de indruk dat het klikt.
