Reanimatie kan een levensreddend middel zijn als iemand een hartstilstand krijgt en stopt met ademen. In zo’n situatie raak je al snel bewusteloos. Er komt geen zuurstof meer in de hersenen. Dat is levensbedreigend. Met reanimatie kan een (burger)hulpverlener proberen om het hart, de bloedsomloop en de ademhaling weer op gang te brengen.
In het kort
[Tekst loopt door onder de afbeelding]
Astrid Bokhorst
Medewerker Advies & Toerusting
Ali van Dijk
Medewerker Advies & Toerusting
Rineke Heij
Medewerker Advies & Toerusting
Susanne Postma
Medewerker Advies & Toerusting
Reanimatie betekent letterlijk: opnieuw tot leven wekken. Het doel van reanimatie is om het hart, de bloedsomloop en de ademhaling weer op gang te brengen. In het document ‘Keuzes maken over reanimatie’ kunt u meer informatie vinden over reanimatie:
Wanneer je niet ziek bent of niet naar de zorginstelling hoeft, speelt de vraag of je gereanimeerd wilt worden bij een hartstilstand waarschijnlijk niet op de voorgrond. Mocht je toch plotseling een hartstilstand krijgen, dan gaan hulpverleners er over het algemeen vanuit dat je gereanimeerd wilt worden. Wanneer je dit niet wilt, kun je daar vooraf maatregelen voor treffen. Bijvoorbeeld door een niet-reanimerenpenning te dragen.
De vraag over je wensen rondom reanimatie krijgt vooral aandacht wanneer je naar een zorginstelling gaat, bijvoorbeeld omdat je geopereerd wordt of omdat je opgenomen wordt in een verpleeghuis. Het is goed om na te denken hoe je tegen reanimatie aankijkt en zo nodig je wensen vast te leggen.
Een besluit of je wel of niet gereanimeerd wilt worden, is niet alleen een persoonlijke beslissing, maar vooral ook een medische beslissing. Daarom is het belangrijk om een afweging over reanimatie samen met een arts te maken. De arts heeft de verantwoordelijkheid en de kennis om een goede medische behandeling te geven. Hij kan je informatie geven over de vraag of een reanimatie in jouw situatie medisch gezien zinvol is of niet.
Bij het nemen van een besluit over reanimatie weegt de visie van de arts zwaar. Het kan zijn dat u zelf gereanimeerd wilt worden, maar dat de arts tot de conclusie komt dat dit medisch niet verantwoord is. Het is goed om te beseffen dat reanimatie dan niet af te dwingen is.
Andersom kunt u zelf wel redenen hebben om niet gereanimeerd te willen worden, óók als de kans van slagen medisch gezien reëel is. In zo’n geval telt de persoonlijke wens zwaarder dan de medische mogelijkheden.
Het is niet noodzakelijk om een besluit vast te leggen dat u wél gereanimeerd wilt worden. Bij een hartstilstand wordt in principe altijd tot reanimatie overgegaan, tenzij er is vastgelegd dat iemand niet meer gereanimeerd zal worden.
Als u tot de keuze bent gekomen om hoe dan ook niet gereanimeerd te willen worden, dan is het wel belangrijk om dit vast te leggen.
Hiervoor bestaan verschillende vormen, zoals het niet-reanimerenbesluit, de niet-reanimerenverklaring en de niet-reanimerenpenning. Hoe u zo’n beslissing neemt en waar u dit moet vastleggen, leest u in het document ‘Keuzes maken over reanimatie’.
Als christen geloof je dat het leven door de Schepper aan je gegeven is. Het is aan Hem om de tijd te bepalen wanneer het leven losgelaten moet worden. Tegelijkertijd ervaar je ook de verantwoordelijkheid om zorgvuldig om te gaan met het kostbare geschenk van het leven.
In het nadenken over reanimatie zie je beide lijnen terug: Gods voorzienigheid en de verantwoordelijkheid van de mens. Sommigen zijn bang dat je door te reanimeren ingrijpt in het levenseinde dat God bepaald heeft. Je laat geen ruimte voor Zijn voorzienigheid.
Anderen vinden juist dat je op Gods plaats gaat staan als je níét reanimeert. Want: sterft iemand dan niet als gevolg van nalatigheid?
Christenen kunnen dan ook tot verschillende keuzes komen als het gaat om reanimatie. De NPV denkt graag met u mee over wat beide gezichtspunten voor u betekenen.
De volgende twee gedachten kunnen helpen bij het nadenken over de keuze over reanimatie:
Een besluit om niet te reanimeren kan lastig zijn. Want: je neemt een besluit om niet te handelen bij een hartstilstand en weet dat de dood dan onvermijdelijk is. Dat geeft sommige mensen het gevoel dat ze de dood in eigen hand nemen. Toch heeft reanimatie niets te maken met euthanasie. Bij euthanasie wordt het leven namelijk actief beëindigd door een medische handeling. Met een niet-reanimeerbesluit wordt juist afgezien van (zinloos) ingrijpen. Iemand overlijdt dan door een aandoening, en niet door een menselijke keuze of een menselijke handeling. Zo kan er voor een zieke of zwakke patiënt rust ontstaan om op een natuurlijke manier te sterven. Je accepteert dus dat er een grens is aan de maakbaarheid van het leven.
De NPV zet zich al ruim veertig jaar in voor de zorg voor het leven. Vanuit christelijk patiëntenperspectief zijn wij dé vraagbaak voor al uw ethische vragen. U kunt met deze vragen bij ons terecht voor een deskundig en persoonlijk advies. Wij beschikken over veel inhoudelijke informatie en een uitgebreid netwerk waarmee we u van dienst kunnen zijn.
Maar rondom het levenseinde zijn er nog veel andere zaken die een rol kunnen spelen. Meer informatie hierover kunt u vinden in onze keuzehulp ‘Tijdig nadenken over het levenseinde’.
Voor deze vragen kunt u contact opnemen met de NPV-Advieslijn, zo nodig 24 uur per dag, 7 dagen per week.
NPV-Advieslijn
13 mei 2024
Sommige middelen worden geweerd uit een samenleving omdat ze schade toebrengen. Dat geldt duidelijk voor het zelfdodingsmiddel X. Dat het Openbaar Ministerie straf eist tegen zes personen die betrokken zouden zijn bij de verspreiding van dit middel is zeer terecht. Middel X is levensgevaarlijk.
28 juni 2022
Kabinet-Rutte III besloot dat er een regeling moest komen om levensbeëindiging mogelijk te maken voor kinderen van 1-12 jaar die ondraaglijk en uitzichtloos lijden. De NPV heeft eerder al duidelijk gemaakt dat we niet achter het maken van deze regeling staan.
17 januari 2022
Als iemand worstelt met rouw om verlies van gezondheid of een geliefde, kan elke dag een deprimerende ‘Blue Monday’ zijn. De getroffenen hebben troost en steun nodig, maar lang niet iedereen weet goed hoe ze op pijn en verdriet moeten reageren. In reactie op het advies ‘Stervelingen. Beter samenleven met de dood’ van de Raad Volksgezondheid & Samenleving, hebben ervaringsdeskundigen Peter van den Berg en Pauline Aalbers-Blankenstijn de notitie ‘Van snappen naar proberen te begrijpen’ opgesteld. Ze willen hiermee een bijdrage leveren aan het gesprek in de samenleving, zodat we met elkaar leren luisteren en spreken over lijden, verlies en rouw. Op 17 januari 2022 is deze notitie aangeboden aan Diederik van Dijk, directeur van de NPV-Zorg voor het leven.
De NPV is er om u van goede informatie te voorzien. Wilt u ons helpen om daar ook in de toekomst mee door te kunnen gaan?
