13 oktober 2016
Toen ik gisteravond rond 22 uur in de auto stapte hoorde ik het nieuws op de radio: minister Schippers wil wettelijke ruimte geven aan euthanasie voor mensen die hun leven als voltooid zien. In de auto was ik niet in staat om direct de kabinetsbrief erbij te pakken. Grote vraag die een uur lang door mijn hoofd heeft gespeeld: wat maakt dat minister Schippers afwijkt van het advies dat de Commissie Schnabel begin dit jaar aan het kabinet heeft aangeboden? Commissie Schnabel kwam namelijk tot de conclusie dat de wet niet verruimd zou moeten worden en had daar hele goede argumenten voor.
Thuisgekomen heb ik direct de kabinetsbrief gelezen en kreeg antwoord op mijn vraag. Het kabinet kiest voor autonomie en noemt dat ook nog eens barmhartig. Huiveringwekkend!
Het lijkt nu niet meer de vraag te zijn of er een wet komt, maar alleen wanneer die komt. Zeker als het Kabinet ervoor kiest in de komende tijd alleen die maatschappelijke organisaties te spreken die het voorstel toejuichen is het vrij eenvoudig om voorstellen door te drukken.
Duidelijk is welke wind er in Nederland waait. In plaats van een kleine overheid voor te staan die geen wetten gaat bedenken voor kleine groepen mensen, kiest een liberale minister overduidelijk voor een overheid die op z’n tijd groot en machtig is om autonomie de boventoon te laten voeren en de bescherming van een grote groep mensen voor wie het leven helemaal niet zo voltooid is op de 2e plaats te zetten.
Ik ben diep verontrust, teleurgesteld, verdrietig en boos…
