08 september 2015
De ontwikkelingen gaan snel, tegenwoordig. Deze week viel mijn oog op een bericht in het Nederlands Dagblad over een nieuwe test die Britse onderzoekers hebben ontwikkeld, waarmee ze kunnen laten zien hoe snel een lichaam verouderd. Dit is vooral handig ‘om te voorspellen of mensen die qua kalenderleeftijd oud zijn, in biologisch opzicht nog jong genoeg zijn om hun organen te doneren zonder grote risico’s voor ontvangers’. Ook voor verzekeringspremies en medische behandelingen zou het zinvol zijn de test te gebruiken.
De onderzoekers zijn zich ervan bewust dat veel mensen liever niet willen weten wat ze boven het hoofd hangt en dat ze liever ook niet willen dat ziektekostenverzekeraars dit weten. ‘Maar iemand die ervan op de hoogte is dat hij nog maar een beperkte tijd te leven heeft, kan wel anders gaan leven,’ is de positieve draai die aan deze test wordt gegeven.
Wat wil ik allemaal (niet) weten over mijn gezondheid? Geeft de uitslag mij echt de mogelijkheid om ziekte te voorkomen? Of hangt met de opgedane kennis een zwaard van Damocles boven m’n hoofd? Kunnen we het niet beter houden bij het gezegde: je bent zo jong als je je voelt!
Nieuwe technologische ontwikkelingen leiden tot nieuwe medisch-ethische vragen. Als er nog geen NPV was, zou ik er vandaag een hebben opgericht om antwoorden te vinden op ontwikkelingen als deze. Ons blad ZORG hebben we in juni helemaal gewijd aan het thema ‘voorspellende geneeskunde’.
Goed bruikbaar zijn de indicatoren om af te wegen of je al dan niet gebruik maakt van een test:
1.Wat is de ernst van de aandoening?
2.Welke mate van zekerheid geeft de test?
3.Wat is de termijn waarop een aandoening zich zal voordoen?
4.In welke mate kan ik er iets aan doen om een bepaalde ziekte te voorkomen?
Ik ben vooral blij met het geloof dat God mij kent en draagt. Mijn dagen liggen in Zijn hand