17 juli 2014
Vrijdag 11 juli 2014 heeft minister Schippers een brief naar de Tweede kamer gestuurd over de regeling Late zwangerschapsafbreking en levensbeëindiging van pasgeborenen. In die regeling staat onder welke voorwaarden artsen ongeboren of pasgeboren levens mogen beëindigen. Uit evaluatie blijkt dat de regeling niet goed werkt. Zorgvuldigheidscriteria zouden onduidelijk zijn. Dat moet veranderen. Minister Schippers doet vooral procedurele voorstellen om in 2015 een betere regeling te hebben. Voor artsen en deskundigen is daarbij een belangrijke rol weggelegd.
Ik heb de brief een paar keer moeten lezen om goed tot me door te kunnen laten dringen wat er allemaal staat. Begrippen als ‘zorgvuldige afstemming’, ‘moreel beraad’ en ‘ethische reflectie’ roepen geruststelling op. Maar zorgvuldigheidseisen zijn slechts procedures, waarmee je geen principiële vragen kunt beantwoorden. Mag je een ongeboren of pasgeboren kind doden, omdat ze vanwege hun ziekte of handicaps ernstig (gaan) lijden?
Waar ik ronduit ongerust over ben is dat er in de toekomst geen sprake meer hoeft te zijn van ‘geen twijfel over diagnose en prognose’ maar ‘grootst mogelijke zekerheid’. Dit in combinatie met het voorstel van artsen niet alleen rekening te houden met actueel lijden, maar ook met het voorkomen van lijden zet de deur open voor ‘glazen-bol-geneeskunde’. Dit gaat geen helderheid geven, waar Schippers om vraagt, maar een mistig gebied van onzekerheden waar ongeboren en pasgeboren kinderen de dupe van gaan worden.
Deze weblog is als opinieartikel ook gepubliceerd in het Nederlands Dagblad (ND) van 15 juli 2014.
Wilt u reageren naar aanleiding van deze weblog? Stuur dan een e-mail naar info@npvzorg.nl.
