20 december 2017
Paul en Mirjam* kunnen geen kinderen krijgen. Een intensief jaar van onderzoeken, vragen en twijfels ligt achter hen. ‘Het traject dat we hebben afgelegd hadden we nodig om ons dichter bij God te brengen. We zijn nu blij met ons leven. Dat hadden we een paar jaar geleden nooit kunnen denken.’
‘We hadden een kinderwens, maar toen er geen zwangerschap kwam, maakten we ons daar niet direct zorgen om’, vertelt Mirjam. ‘Na een jaar gingen we er toch meer op letten. Elke keer dat ik weer ongesteld werd, was de teleurstelling groot. Omdat je er zoveel mee bezig bent en hoopt zwanger te worden, ging dat ons leven echt beheersen.’ Paul en Mirjam gaan naar de huisarts, in de hoop te ontdekken waarom het niet lukt om zwanger te worden. ‘We werden doorverwezen naar Nijmegen voor verder onderzoek. We bezochten een voorlichtingsdag over de mogelijkheden die er zijn om toch zwanger te worden. Daarna volgden gesprekken met diverse specialisten. We besloten om eerst de makkelijke onderzoeken te doen, onderzoeken die geen pijn deden en daar de uitslag van af te wachten.’
In die periode vertellen Paul en Mirjam aan familie en vrienden over hun problemen om zwanger te worden. ‘Het vergde teveel van ons om het voor ons te houden. We wilden het graag met hen delen, ook om pijnlijke situaties en vragen te voorkomen. Dat was ook moeilijk, want als je jouw verdriet deelt, belast je daar andere mensen ook mee. Je ziet het verdriet bij anderen. Tegelijk werkt het ook heel verbindend om je zorgen en kwetsbaarheid te delen. Misschien zijn we dat wel verleerd, om onze gebrokenheid met elkaar te delen.’
Geestelijke strijd
Na drie maanden wordt duidelijk dat de kans op een zwangerschap erg klein is. ‘Op dat moment zakt de grond onder je voeten weg. Het traject waar je in zit is heel intensief en alles in je leven draait erom om zwanger te worden. Als je dan hoort dat dat waarschijnlijk niet mogelijk is, is dat heel heftig.’ Samen bezinnen ze zich op de vraag wat ze moeten doen. ‘Dat is een proces geweest wat een jaar heeft geduurd. Wat is goed voor ons en wat is Gods wil? Een medisch traject ingaan is heel intensief. Procentueel was de kans zo klein dat het zou lukken. Maar je hebt aan de andere kant wel een kinderwens en stel dat het toch lukt? We werden echt heen en weer geslingerd. Dan zaten we ’s avonds op de bank en zeiden we “we gaan het doen”, maar de dag erna sloeg de twijfel weer toe. Het is voor ons ook echt een geestelijke strijd geweest. Ik ben heel verbitterd geweest. Voor mij bestond God gewoon even niet.’
Een bijzondere ervaring van Mirjam heeft een belangrijke rol gespeeld in het maken van een keuze. ‘Op de middelbare school heb ik met een docent veel over God gesproken. Ik heb jaren gebeden of ik die man nog een keer mocht ontmoeten. Op een dag liep ik met een vriendin in het bos en we waren best teleurgesteld dat het in ons leven niet ging zoals we wilden. En daar kwam ik die docent tegen. We spraken elkaar maar kort, maar op dat moment besefte ik: God weet precies wat ik nodig heb, wat goed voor mij is. Mijn identiteit ligt in Hem, niet in het krijgen van kinderen. De zegen van God is voor ons allemaal gelijk, voor gezinnen is die niet groter, en voor mensen zonder kinderen is die niet kleiner.’ Paul en Mirjam besluiten om niet verder te gaan in het medische traject. ‘We wijzen de medische mogelijkheden niet af, maar voor ons was het niet goed. Na een heel intensief jaar gaf die beslissing zoveel vrede en rust, dat we dachten: “waarom hebben we dat niet eerder gedaan?”.’
Zo blij!
Nu, twee jaar later, gaat het goed met Paul en Mirjam. ‘We zijn zo blij met ons leven, dat hadden we een paar jaar geleden nooit kunnen denken. Het traject wat we hebben afgelegd hadden we nodig om ons dichter bij God te brengen. We hebben God zelf gekregen, dat is zó kostbaar en waardevol! Al het andere verbleekt daarbij. Ik kan nu ook echt genieten van een kindje van iemand anders op mijn arm en het daarna weer teruggeven aan de ouders en denken: God geeft andere zegeningen in mijn leven. Daarom zien we de toekomst met veel vreugde tegemoet. God werkt door onze zwakheden heen. En door wat wij meegemaakt hebben, kunnen we anderen helpen en tot zegen zijn.’
*Paul en Mirjam zijn niet hun echte namen.
Tips van Paul en Mirjam:
- Vind je vreugde in God. Kinderen zijn een zegen, maar je bent ook gezegend zonder kinderen. Kijk naar alle zegeningen in je leven
- Wat voor ons de beste keuze was, hoeft voor iemand anders niet de beste keuze te zijn. Ieder kinderloos echtpaar beleeft het op een andere manier en dat mag ook. Respecteer elkaar daarin
- Blijf met elkaar praten en verlies elkaar niet uit het oog. Als wij dat niet hadden gedaan, waren we denk ik niet meer bij elkaar geweest
- Het heeft ons heel erg geholpen om open te zijn en met anderen te praten over onze kinderloosheid. Als je open durft te zijn, doe het dan ook
- Houd zelf de regie, want voor je het weet, verlies je jezelf in de medische molen
- Onderzoek de verschillende opties, dat helpt je om een keuze te maken. Zo krijg je later ook geen spijt van opties die je niet hebt onderzocht
Vragen over hulp bij zwanger worden?
De NPV organiseert toerustingsbijeenkomsten over zwanger worden en omgaan met (on)vruchtbaarheid. Tijdens de bijeenkomst wordt er aandacht besteed aan de ethische kanten van vruchtbaarheidsbehandelingen vanuit christelijk perspectief, zodat je goed voorbereid de onderzoeken ingaat en weet waar je wel en niet gebruik van wilt maken. Ook in 2019 worden er weer bijeenkomsten georganiseerd.
De NPV-Advieslijn is bereikbaar voor vragen en advies over hulp bij zwanger worden en de ethische vragen daarbij.
